Ούρεσις ή Ουρώς

Όνομα ιστορικών προσώπων σερβικής καταγωγής. 1. Ο. Α’. Βασιλιάς της Σερβίας (1242-1276). Στη διάρκεια της βασιλείας του προσπάθησε να συνάψει γαλλοσερβική συνθήκη φιλίας με σκοπό να στραφεί εναντίον του Βυζαντίου. Δεν πρόφτασε όμως να ολοκληρώσει τις σχετικές διαβουλεύσεις του με τους Γάλλους γιατί ο γιος του Δραγοντίν επαναστάτησε εναντίον του, τον νίκησε και τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει τον θρόνο και να γίνει μοναχός. 2. Ο. Β’. Τελευταίος βασιλιάς της δυναστείας των Νεμανιδών (1355-1371). Διαδέχτηκε τον πατέρα του Στέφανο Δουσάν. Στα χρόνια της βασιλείας του άρχισε η παρακμή του σερβικού κράτους. 3. Ιωάννης. Δεσπότης της Μεγαλοβλαχίας (Θεσσαλίας 1371-1393). Ήταν γιος του Συμεών Ουρώς, τον οποίο και διαδέχτηκε. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια στα μοναστήρια του Άθω και, όταν γύρισε στη Μεγαλδοβλαχία, συμπλήρωσε τα κτίρια των μονών των Μετεώρων της Καλαμπάκας, που ο πατέρας του είχε ιδρύσει. Αφού ανέθεσε τη διοίκηση του κράτους του σε δύο επίτροπους, αποσύρθηκε στα Μετέωρα, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Ιωάσαφ. Μετά την κατάκτηση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους, χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον μητροπολίτη Λάρισας. Ο Ιωάννης αναφέρεται και ως Δούκας Παλαιολόγος. 4. Συμεών. Δυνάστης της Θεσσαλίας και της Ηπείρου (1358-1371). Ήταν αδελφός του μεγάλου τσάρου των Σέρβων Στέφανου H’ Δουσάν, από τον οποίο και διορίστηκε διοικητής της Ακαρνανίας και της Αιτωλίας. Μετά τον θάνατο του Δουσάν η Σερβική αυτοκρατορία ήταν σε κατάσταση διάλυσης και αναρχίας, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ο έκπτωτος δεσπότης της Ηπείρου Νικηφόρος B’ για να εκστρατεύσει εναντίον της Θεσσαλίας και της Ηπείρου με σκοπό την ανάκτηση της πατρικής του κληρονομιάς. Κατόρθωσε, βέβαια, να διώξει τους Σέρβους, αλλά ηττήθηκε από τους Αλβανούς και σκοτώθηκε. Τότε εμφανίστηκε ο Συμεών ο οποίος διεκδίκησε τη διοίκηση όλων των περιοχών του παλιού δεσποτάτου της Ηπείρου, που είχε κατακτήσει ο αδελφός του και κατόρθωσε να επιβληθεί, όχι μόνο στους ντόπιους, αλλά και στους Αλβανούς. Αναγνωρίστηκε έτσι ως «αυτοκράτορας των Ελλήνων και των Σέρβων» και εγκαταστάθηκε στα Τρίκαλα, όπου οργάνωσε Αυλή κατά τα βυζαντινά πρότυπα. Εμπιστεύτηκε τότε τη διοίκηση της Ηπείρου στον γαμπρό του Θωμά Πρελιούμποβιτς και της Ακαρνανίας και Αλβανίας στους αλβανούς αρχηγούς Γκίνο Μπούα, Σπάτα και Λιόσα. Ο Συμεών απέφυγε να αναμειχθεί στους πολέμους των συμπατριωτών του εναντίον των Τούρκων και περιορίστηκε στη Θεσσαλία, όπου έχτισε μεγαλοπρεπείς μονές, τις οποίες συμπλήρωσε τελικά ο γιος του Ιωάννης.